Brood maken in de Middeleeuwen

Brood maken in de Middeleeuwen was een essentieel onderdeel van het destijdse dieet. Het type brood dat werd geconsumeerd, was afhankelijk van de rijkdom van de persoon die het had gekocht.

Het brood geconsumeerd in rijke huishoudens, zoals koninklijke of adellijke families, was gemaakt van de beste granen, zoals tarwebloem. Dit fijne brood, genaamd Herenbrood, was wit van kleur en leek op moderne witte broden.

De verschillende soorten brood beschikbaar in de Middeleeuwen

Mensen van mindere – aten brood gemaakt van rogge of gerst, dat maslin of armenbrood werd genoemd. De armste mensen zouden zwart brood hebben, gemaakt van alle granen die te vinden waren, en in gevallen van echte armoede, voedingsmiddelen zoals hazelnoten, gerst of haver. Dit brood was vaak een van de weinige voedingsmiddelen in het dieet van een armere persoon.

In Europa was tijdens de Middeleeuwen zowel gezuurd als ongezuurd brood populair. Ongezuurd brood was brood dat niet mocht rijzen. Het had een vlak uiterlijk en werd vaak gebruikt als een plank of bord tijdens de maaltijden. Gezuurd brood werd geproduceerd wanneer brooddeeg mocht rijzen en verhit in een oven. Ongezuurd brood werd gemaakt door het op de gloeiende as van een vuur te leggen.

De middeleeuwse molenaar

Vanwege het belang van het brood in de middeleeuwen, had de molenaar een belangrijke en vitale positie in de samenleving. In de vroege periode, een molenaar maalde de granen en vervolgens bakte hij het brood. Na de tiende eeuw, kreeg het proces de neiging om te worden opgesplitst in twee afzonderlijke banen; die van de molenaar en de bakker.

In veel gevallen was het recht om brood te bakken in een openbare oven een waarover een heer van het landhuis de macht had. De heer van een landgoed zou erop kunnen staan ​​dat elk van zijn huurders betaalt voor het voorrecht om brood te bakken in de oven van het landgoed, in plaats van het zelf te maken. Dit kan een waardevolle bron van inkomsten zijn voor de heer en een last voor de huurder.

Middeleeuwse Broodovens

 
Toen de steden groter werden, begonnen bakkers, net als andere ambachtslieden, zich om te vormen tot gilden. Zij creëerden wetten over de afmetingen en prijzen van broden, en over wie het brood mocht verkopen aan het publiek. De eerste bakkersgilden werden gecreëerd in Engeland tijdens het bewind van Hendrik II, in de twaalfde eeuw. Het was slechts de tweede gilde in Londen, na de wevers. Binnen ongeveer 100 jaar waren de gilden verdeeld in afzonderlijke organisaties voor wit en bruin brood.

Statuten over het bakken van brood in de middeleeuwen

De ‘1266 Assize of Bread’ uit Engeland is een goed voorbeeld van het soort regelgeving dat consumenten beschermde naarmate de middeleeuwen vorderden. Het statuut voorzag in een groep mannen die het gewicht, de prijs en de kwaliteit van de te koop aangeboden broden aan het publiek regelden. Elke bakker die in strijd was met de voorschriften, kon voor de rest van zijn leven worden uitgesloten van de handel, wat aantoont hoe belangrijk brood werd gezien in de maatschappij.

De wet bleef van kracht tot de negentiende eeuw.